Wilt gèè 'n vruiw es bèrgemeister?

Een vrouwelijke burgemeester voor Oudsbergen, zou dat niet vernieuwend zijn?

Dat er geen verschillen zijn tussen mannen en vrouwen, dat zul je Frieda Gijbels, kandidaat-burgemeester voor Oudsbergen, niet horen zeggen.  “Natuurlijk zijn mannen en vrouwen anders.  Er zijn gewoon biologische verschillen en die hebben invloed op denken en doen.   Vrouwen zullen van nature iets meer geneigd zijn om te zorgen.  En net dat hebben we, denk ik, meer nodig in de lokale politiek.  Politiek moet gaan over mensen, niet over realisaties of over structuren”.  

Frieda is geboren en getogen in Meeuwen-Gruitrode (Ellikom), maar heeft ook een goede band met Opglabbeek.  

Frieda: “Ik ben de oudste dochter van Rik Gijbels en Els Hawinkel.  Ik ben geboren in 1975 en woon al bijna mijn hele leven in Meeuwen-Gruitrode, met uitzondering van een paar jaar in Leuven en een 8-tal jaar in Opglabbeek.  Mijn vader is ook afkomstig van Ellikom (‘Rie van Bette Heike), mijn moeder van Kessenich (Kèsing). Ik ben getrouwd met Jochen Schuermans, zoon van “den dokter” uit Bree.  Na grondige argumentatie is Jochen overstag gegaan en hebben we een huis gebouwd in Ellikom, naast mijn ouders, en niet in Bree dus, iets wat bijna onbegrijpelijk is voor zijn vrienden “uit de stad”.”

“Mijn ouders spraken Kèsings en Elekoms tegen elkaar, waardoor ik “neet plat kan kalle”, omdat ik de hele tijd twijfel tussen het Kèsings en het Elekoms.  Moeëre of puutjes? Nèè of nei?

Onze kinderen spelen nu in dezelfde tuin en hetzelfde bos waar ik vroeger zelf speelde en kampen heb gebouwd.  Samen met mijn zus en neef heb ik uren doorgebracht met detective spelen (wij speelden “Merlina” na) tussen het bouwmateriaal van “Gijbels”, dat bij wijze van spreken in onze achtertuin lag.  Menig werkman heeft ons toen aangetroffen in een rioleringsbuis of een Gijbels-camionette, terwijl we in geheimschrift boodschappen stuurden naar elkaar.

Als ik tenminste niet met mijn neus in de boeken zat.  Ik kan mij nog zo voorstellen dat ik niet bewoog tot het boek uit was, of tot mijn billen zo erg sliepen dat het pijn begon te doen.”

“Mijn middelbare schooltijd heb ik doorgebracht in het lyceum in Genk, waar ik Latijn-Grieks volgde.  Een schitterende tijd, met als enige probleem dat ik niet kon kiezen tussen taal, wetenschappen en kunst. Het interesseerde me allemaal en dat maakte een verdere studiekeuze niet zo gemakkelijk.  Architect, kunstonderwijs, arts?  Uiteindelijk dacht ik dat ik het beste van al deze werelden kon combineren door tandarts te worden.  Na 10 jaar in Leuven had ik de diploma’s van tandarts, specialist in de parodontologie en doctor in de medische wetenschappen op zak.”

“In 2003 ben ik met een eigen praktijk begonnen, op de Weg naar Zwartberg in Opglabbeek.  Mijn zus, Miet, is kinesitherapeut in hetzelfde gebouw.  Soms worden we verwisseld met elkaar.  Maar voor eens en voor altijd: zij is de lange donkere, ik de korte blonde. Ik zou niet bij haar gaan om een tand te laten trekken.  Ik zou ook niet bij mij gaan voor een heilzame massage.”

“In 2002, 2003 en 2007 werd ik mama van achtereenvolgens twee zonen en een dochter.  Drie tieners in huis, dat zorgt voor een heleboel animo.  De twee oudsten zijn nu 14 en 16 jaar en, zoals het hoort, zijn we het maar zelden eens met elkaar.  Gelukkig hebben ze alle drie een heel goed gevoel voor humor, waardoor we nooit lang boos zijn op elkaar.”

“De brede interesse, die ik in het middelbaar al had, heb ik nog steeds.  In mijn praktijk ontmoet ik dagelijks mensen uit alle lagen van de maatschappij.  Hun verhalen interesseren mij.  De mens en de maatschappij en hoe je die samenleving organiseert, dat is eigenlijk de basis van mijn politiek engagement.  In 2014 was ik kandidaat bij de federale verkiezingen (als tweede opvolger kreeg ik iets meer dan 10.000 stemmen), maar nu neem ik graag de uitdaging aan om kandidaat-burgemeester te zijn.  Het lokale niveau staat immers het dichtst bij de mensen.”

“Ondertussen hebben we met N-VA Oudsbergen ook een geweldige ploeg mensen verzameld.  Zonder hen zou ik deze uitdaging niet durven aangaan.  Ik ben ervan overtuigd dat we de juiste mensen hebben om ons verhaal, onze ideeën ook te kunnen realiseren.  Ik wil werk maken van een Oudsbergen dat op een open en transparante manier wordt bestuurd, waar inwoners actief betrokken worden.  Een Oudsbergen dat trots is op zijn uitgestrekte en schitterende natuur, het perfecte decor voor sport en ontspanning.  Een Oudsbergen dat een fijne en veilige thuis is, waar mensen elkaar opnieuw leren kennen en ontmoeten in de verschillende dorpskernen.  Waar er oprechte aandacht is voor oud en voor jong, voor mindervaliden en mensen met een beperkt budget.  Waar handelaars en ondernemers actief worden ondersteund.”